Het lukte me vroeger niet om het hele jaar buiten te blijven zwemmen. Tegenwoordig wel en daar is één belangrijke reden voor.
Tien jaar geleden stond ik in badpak voor de Kalenbergse plas. Het was begin oktober. Ik had de hele zomer in deze plas gezwommen en had me voorgenomen zo lang mogelijk door te zwemmen. Alleen, zoals altijd. Ik stond te treuzelen. Waarom doe ik dit eigenlijk? Ik ben ook gek ook. Ik heb me omgedraaid en ben weer naar huis gegaan. Zwembad is ook goed.
Nu is het weer oktober en sta ik op dezelfde plek. Deze keer niet alleen, maar met zes andere zwemmers. Ik kan niet zeggen dat ik heel veel zin heb. Ik heb de afgelopen twee weken niet buiten gezwommen en het water is een stuk koeler. Waarom sta ik er dan? Nou gewoon, omdat we dat hebben afgesproken. Iedere zaterdag gaan we om 10 uur zwemmen in de Kalenbergse plas. In de app groep komt vrijdagavond op een gegeven moment altijd de vraag “Wie gaat er morgen zwemmen?” of de mededeling “Ik ga morgen zwemmen.” Dan volgen vanzelf de berichtjes, ik ook, nee ik kan niet.
Dit is voor mij het geheim om het zwemmen het hele jaar door vol te houden. Je hebt toegezegd en hoeft niet meer te twijfelen. ”Zal ik wel, zal ik niet”. Nee, je gaat gewoon. Zin speelt geen rol. Heel erg moe zijn wel. Dan ga ik niet. Eén van de winterdippers uit ons groepje heeft een oma in Noorwegen. Zij had de wijsheid dat je altijd het water in kan, behalve als je koorts hebt. Gelukkig is dat niet zo vaak.
Afgelopen Corona winter is dit samen zwemmen het gezelligste moment van de week geworden. Voelt als heel waardevol. En natuurlijk ben ik trots dat we allemaal veel lol hebben van onze zeemeermantel.